Czy Daniel Gabriel Fahrenheit lubił chodzić do szkoły? Jaka klątwa wisiała nad jego rodziną? Dlaczego uciekł z domu i kto wysłał za nim list gończy? Gdzie nauczył się wytwarzać szklane rurki i konstruować barometry? Kim byli Konkordia i "Pozłacany chłopek"? W jakiej temperaturze gotuje się woda w skali Fahrenheita? Te i wiele innych fascynujących wiadomości o Danielu Gabrielu Fahrenheicie - słynnym gdańskim uczonym, wynalazcy termometru rtęciowego i nowej skali temperatur, znajdziesz w czwartej części serii Mistrzowie wyobraźni.

"Jaśnie Pan Pichon. Rzecz o Fryderyku Chopinie" przedstawia nam naszego największego kompozytora. (...) Dowiadujemy się jak wyglądały początki nauki muzyki młodego pianisty pod kierunkiem ekscentrycznego nauczyciela Wojciecha Żywnego, który o swoim małym uczniu mówił "muzyczny skarb". Słuchamy o pierwszym ważnym koncercie, na którym nie było jego mamy. I o tym, czy Chopin czytał nuty na suficie, jakie miał inne zdolności i co to był "kurier szafarski". (...) Pełno tu także muzyki Chopina (...)

Czy tablet i telefon komórkowy mają coś wspólnego z kryształami? Co kryje wnętrze tych niewielkich, "inteligentnych" i jakże popularnych dziś urządzeń? A może wiesz, co to jest błękit pruski, metal B i do czego służy kapilara? I czy można zostać wynalazcą przez omyłkę. Posłuchaj szóstej części serii Mistrzowie wyobraźni, opowieści o słynnym w świecie uczonym Polaku, Janie Czochralskim i jego kryształowym odkryciu, które zapoczątkowało współczesną elektroniczną epokę.

Kiedy ujawnił się talent matematyczny Stefana Banacha? Czy był dobrym uczniem ze wszystkich przedmiotów? W co lubił się bawić z rówieśnikami? Czy wykładowca Stefan Banach nosił frak i cylinder tak jak inni lwowscy profesorzy? Gdzie odbywały się naukowe posiedzenia Banacha i jego kolegów? Do czego służyła im Księga Szkocka? Jakie nagrody fundowano za rozwiązanie matematycznych problematów i jaki był największy problem Stefana Banacha? Posłuchaj opowieści o barwnych losach matematycznego geniusza, którego nazwisko jest drugim po Euklidesie najczęściej przywoływanym nazwiskiem w matematyce powszechnej.

"Bo ja mam taką piżamkę, co niezłym bywa gałgankiem - z poduszką bawi się w berka, a z kołdrą tańczy oberka...". Mistrzyni słowa Agnieszka Frączek zabiera dzieci w bajkową podróż Aleją Słodkiej Drzemki. Spotkacie tu "krótkie i długie, szare, tęczowe, drzemki, półsenki... I te zimowe - wielkie, puchate sny niedźwiadkowe...". "Kołderkowe bzdurki" wydane w cieszącej się ogromną popularnością serii "Mądre bajki" to doskonała propozycja dla naszych pociech - idealna do spontanicznej zabawy, śpiewania, rymowania i w końcu zasypiania.

Bzdurki dla córki * Zebra * Barany. Na smyczy! * W Kołderkowie * Sondaż * Łaciate sny * Niedźwiadkowy sen * Przydasie * Rozbudzanka-wyliczanka * Stworki * Ja się boję * Przepis na smaczny sen * Zaczarowana piżamka * Budzik * A-a-a, kotki dwa * Morze * Księżyc * Sklep ze snami * A w moim domu... * Dawno temu * Co za noc! * Ciii... * Nocą...

Jak wygląda pomysł i gdzie można go znaleźć? Co robią pomysły, zanim ktoś je wymyśli? Czy pomysły lubią się chować albo uciekać? Dlaczego tylko niektóre trafiają do realizacji? Jula zadaje setki pytań. I robi bardzo pomysłowe niespodzianki. „Mam Pomysł!” wprost roi się od pomysłów – tych genialnych i nie najlepszych, codziennych i niecodziennych, nieludzko wspaniałych i cudownie absurdalnych. To świetna inspiracja dla twojego dziecka, zaproszenie do nieskrępowanej twórczej zabawy. Tuki Tuki to po bengalsku A kuku! Nowa seria wydawnictwa BUKA zabiera małych (i większych) czytelników do krainy dziecięcej wyobraźni i kreatywności, gdzie wszystko jest możliwe. Uwaga – spodziewane efekty uboczne! Odważna dziecięca kreacja nie zna granic! [Powyższy opis pochodzi od wydawcy].

Najpiękniejsze wiersze Danuty Wawiłow. Znajdziecie tu prześmieszną opowieść o poszukiwaniu zaginionych daktyli, dowiecie się jak cesarz pije herbatę, zamyślicie być może nad nie wiem kim, by w końcu usnąć w towarzystwie tajemniczych Rupaków. W wędrówce w świat baśni towarzyszyć Wam będzie wyjątkowa muzyka... Posłuchacie między innymi takich wierszyków jak:Pan Sikorek, Dama i prosię, Brzydkie zwierzę, Kałużyści, Jakoś tak i jakoś tam, Człowiek ze złotym parasolem, Kajtek bz majtek i Wojtek bez portek i wiele wiele inych...

Ze Wstępu do książki Oddajemy do rąk czytelnika książkę poświęconą wielkiemu Polakowi, geniuszowi matematyki z Wileńskiej Szkoły Matematycznej, męczennikowi Zbrodni Katyńskiej, Józefowi Marcinkiewiczowi (1910-1940). Przypadająca w 2010 roku 100. rocznica jego urodzin i 70. rocznica śmierci jest ku temu znakomitą okazją. Jest to pierwsze tak całościowe opracowanie jego biografii w oparciu o bogaty materiał archiwalny. Książka prze­znaczona jest dla każdego, nie tylko dla matematyków. Przede wszystkim dla młodego pokolenia, które, nie z własnej winy, nie jest w pełni świa­dome strat, jakie ponieśliśmy w II wojnie światowej, tracąc z krwiobiegu życia publicznego i narodowego ludzi na miarę Marcinkiewicza. Szczególnie mieszkańcy Podlasia powinni ucieszyć się z tej książki. Geniusz Marcinkiewicza zrodził się przecież na ich ziemi, a jego bohaterski patriotyzm był kształtowany także poprzez przykład jego współplemieńców.Józef Marcinkiewicz to syn ziemi janowskiej, ziemi podlaskiej. Pod­lasie (pierwotnie mówiono "Podlasze") - tak od 1517 roku nazywano tereny Wielkiego Księstwa Litewskiego w sąsiedztwie ziem polskich, czyli pod Lachami. Osiedlali się tutaj głównie przybysze z Mazowsza. Historia tej ziemi była trudna i skomplikowana. W dobie Rzeczypospolitej Obojga Narodów (1569-1795) było to Wielkie Księstwo Litewskie-województwo trockie, powiat grodzieński [ryc. 1J. Granica między Wielkim Księstwem Litewskim a Koroną Królestwa Polskiego biegła tutaj wzdłuż rzek: Netta, Brzozówka, Czarna. W okresie tragicznych lat rozbiorów ziemię tę zagarnęły Prusy (III rozbiór - 1795 r.)[ryc. 2], Utworzono tzw. Prusy Nowo- wschodnie. Kiedy w 1807 roku, po pokoju w Tylży, z ziem II i III zaboru pruskiego Napoleon tworzył Księstwo Warszawskie, car Rosji Aleksander I włączył tzw. Obwód Białostocki do swojego imperium [ryc. 3]. Mieszkańcy tych ziem zdołali oprzeć się rusyfikacji. W walce o wolność nie żałowali nawet krwi - brali udział w powstaniach narodowych, za co byli zsyłani na Sybir. Mimo ponad stuletniej niewoli zachowali język, religię i narodowe obyczaje. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku ziemia podlaska znalazła się w granicach Rzeczypospolitej. W sierpniu 1919 roku zostało utworzone województwo białostockie Trudna historia tej ziemi ukształtowała silne poczucie tożsamości narodowej jej mieszkańców. Na ziemi o takiej historii przyszedł na świat Józef Marcinkiewicz.Urodził się 30 marca 1910 r. w uroczysku Cimoszka należącym do wsi Rudawka (parafia Janów k. Sokółki) - obecnie województwo podlaskie. Wówczas była to gubernia grodzieńska Cesarstwa Rosyjskiego. Był synem Klemensa i Aleksandry z Chodakiewiczów. Rodzice posiadali 40-hektarowe gospodarstwo. Dochody przeznaczali przede wszystkim na kształcenie pięciorga dzieci. Dużą wagę przywiązywali do wychowania patriotycznego, m.in. bardzo dbali o poprawną polszczyznę u dzieci. Nic w tym dziwnego, bowiem przodkowie zarówno Klemensa, jak i Aleksandry byli zesłani na Sybir za udział w powstaniu styczniowym. Józef Marcinkiewicz zdał maturę w 1930 r. w Państwowym Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku. Dyrektorem szkoły był wtedy jej założyciel, ks. dr Stanisław Hałko, wspaniały wychowawca młodzieży, społecznik, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Zginął w Oświęcimiu w 1943 roku. J. Marcinkiewicz mimo wielu zainteresowań (literatura, medycyna) podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Już na początku profesorowie zwrócili uwagę na jego wybitne zdolności matematyczne. Studia trwały wtedy cztery lata. J. Marcinkiewicz za zgodą władz uczelni ukończył je w trzy lata. Jego opie­kun naukowy, prof. A. Zygmund tak go wspomina:Jego rozwój naukowy był tak szybki, a oryginalność pomysłów tak wielka, że w niektórych działach mojej własnej specjalności mogę się tylko uważać za jego ucznia i kontynuatora.Doktorat obronił w 1935 roku. Habilitował się w 1937. Był najmłodszym docentem Uniwersytetu Stefana Batorego. W 1939 roku Uniwersytet Poznański zaproponował mu stanowisko profesora nadzwyczajnego. Marcinkiewicz, mając wiele innych możliwości, przyjął tę propozycję. W sierpniu 1939 roku Marcinkiewicz przebywał w Londynie na prestiżowym stypendium Funduszu Kultury Narodowej. Na wieść o powszechnej mobilizacji, w poczuciu odpowiedzialności za losy ojczyzny, powrócił do kraju. Wziął udział w obronie Lwowa. Po kapitulacji miasta w 1939 r. roku został wzięty do niewoli sowieckiej. Jego nazwisko znajdujemy na rosyjskiej Liście Starobielskiej pod numerem 2160. Zamordowany wiosną roku w charkowskiej siedzibie NKWD. Ciała jego należy szukać w dołach śmierci w Piatichatkach. Ale po 70 latach:Tylko guziki nieugięteprzetrwały śmierć świadkowie zbrodniz głębin wychodzą na powierzchnięjedyny pomnik na ich grobie(Z. Herbert "Guziki")Miał umrzeć śmiercią podwójną. Nie tylko fizyczną, ale i cywilną. W czasach PRL-u nie wolno było mówić o Katyniu. Imię nie wymawiane umiera dwa razy (Alicja Patey-Grabowska).Profesor A. Zygmund napisał:(...) gdyby nie przedwczesny zgon, byłby on prawdopodobnie jednym z czołowych matematyków w skali światowej. Biorąc pod uwagę to, co zdążył on osiągnąć w ciągu swego krótkiego życia i co mógłby osiągnąć w warunkach normalnych, należy uznać jego przedwczesną śmierć za wielki cios dla matematyki polskiej i może najcięższą indywidualną jej stratę w okresie II wojny światowej.Prace Marcinkiewicza zawierają wiele oryginalnych pomysłów i twórczych idei, które inspirują coraz to nowe pokolenia matematyków. Świadczy o tym chociażby międzynarodowa konferencja poświęcona 100. rocznicy jego urodzin (The Józef Marcinkiewicz Centenary Conference, Poznań, June 28-July 2, 2010)Profesor A. Zygmund w liście do profesora J. Łosia z dnia 27 października 1958 roku napisał o Marcinkiewiczu:Był on wyjątkowym zjawiskiem w matematyce polskiej, rzadkim zjawiskiem w matematyce światowej.

Mistrz świata Brian Lopes i znany trener Lee McCormack prezentują techniki jazdy rowerem górskim, niezbędne, by osiągnąć wyższy poziom kolarskich możliwości. Jazda rowerem górskim to książka, która pomaga jeździć lepiej, szybciej i pewniej po nierównym terenie. Nowe wydanie wzbogacono m.in. o informacje o rowerach dla kobiet oraz duży dział o unikaniu kontuzji. Wysokiej jakości zdjęcia sekwencyjne i sytuacyjne wraz z anegdotami z wyścigów Briana tworzą ciekawą i przydatną mieszankę wiedzy i poczucia humoru.